W obliczeniowej mechanice płynów (CFD) można modelować złożone powierzchnie, które nie są całkowicie stałe, używając porowatego i przepuszczalnego medium. W świecie rzeczywistym mogą to być na przykład wiatrochrony, siatki druciane, perforowane fasady i okładziny, żaluzje, przęsła (stosy poziomych walców) i tak dalej.
Obciążenia eksplozją od materiałów wybuchowych o dużej energii, przypadkowe lub celowe, są rzadkie, ale mogą być wymogiem projektowym. Obciążenia dynamiczne tego typu różnią się od normalnych obciążeń statycznych – są to obciążenia o znacznej wartości, ale oddziałujące bardzo krótkotrwale. Scenariusz eksplozji można przeprowadzić bezpośrednio w programie MES jako analizę historii czasowej, aby zminimalizować utratę żywotności i ocenić różne poziomy uszkodzeń konstrukcji.
Bei waagebalkenähnlichen Tragwerken sollten günstig und ungünstig wirkende Teile der ständigen Einwirkung getrennt erfasst werden. In RFEM und RSTAB ist das folgendermaßen möglich.
Um ein Tragwerk auf seine seitlichen Verschiebungen zu kontrollieren, eignet sich das Zusatzmodul RF-/LIMITS. Mit diesem Zusatzmodul ist es zum Beispiel möglich, die Gebrauchstauglichkeit hinsichtlich horizontaler Knotenverformungen zu untersuchen und einem Grenzwert gegenüberzustellen.
Podczas wprowadzania i przenoszenia obciążeń poziomych, takich jak wiatr lub obciążenia sejsmiczne, w modelach 3D pojawiają się coraz większe trudności. Aby uniknąć takich problemów, niektóre normy (np. ASCE 7, NBC) wymagają uproszczenia modelu za pomocą przepon, które rozkładają obciążenia poziome na elementy konstrukcyjne przenoszące obciążenia, ale nie mogą samodzielnie przenosić zginania (tzw. „Przepona”).
Zgodnie z EN 1998-1 sekcje 2.2.2 i 4.4.2.2 [1] do sprawdzania stanu granicznego nośności należy przeprowadzić obliczenia z uwzględnieniem teorii drugiego rzędu (efekt P-Δ). Efekt ten można pominąć tylko w przypadku, gdy współczynnik wrażliwości na znoszenie międzykondygnacyjne θ jest mniejszy niż 0,1. Współczynnik θ jest zdefiniowany w następujący sposób: }{{\mathrm V}_\mathrm{tot}\;\cdot\;\mathrm h}\;(1)$$mitθ = współczynnik wrażliwości na znoszenie międzykondygnacyjnych Ptot = całkowite obciążenie grawitacyjne na i powyżej rozpatrywanej kondygnacji, uwzględniane w sytuacji obliczeniowej Trzęsienie ziemi (patrz równanie 2) dr = wzajemny znoszenie kondygnacji obliczony jako różnica przemieszczeń poziomych dS na górze i na dole rozpatrywanej kondygnacji, w tym celu przemieszczenia są określane przy użyciu obliczeniowego spektrum odpowiedzi o wartości q = 1,0 Vtot = całkowite obciążenie sejsmiczne rozpatrywanej kondygnacji przy użyciu obliczeniowego spektrum odpowiedzih = wysokość kondygnacji